صنعت انتقال و توزیع گاز طبیعی از لوله هایی با منشاء مختلف برای انتقال هیدروکربن ها تحت فشار استفاده می کند. استفاده از مواد پلیمری مانند لوله پلی اتیلن گازی ۲۵ امکان دستیابی به سود قابل توجه در زمان ساخت و هزینه های نصب را فراهم کرد.
با این حال، برخی از شکست های فاجعه بار به دلایل مختلف رخ داد، هدف از این مطالعه برجسته کردن مکانیسم های مختلف پارگی لوله های پلی اتیلن در شرایط سرویس و آزمایشگاه است.
واضح است که حداقل دو مکانیسم شکست لوله پلی اتیلن را بر اساس نتایج انباشته شده در شرایط عملیاتی کنترل می کنند. آنها اسماً مکانیزم های شکل پذیر و شکننده هستند که به ترتیب خرابی های کوتاه مدت و بلند مدت را مشخص می کنند.
چندین آزمایش آزمایشگاهی برای استخراج داده‌های طراحی برای پیش‌بینی طولانی‌مدت نوع شکست بر اساس استرس و رابطه زمان به شکست استفاده می‌شود، ارزیابی رابطه بین بارهای خزش و خستگی از یک طرف دشوار است.
از طرف دیگر، فرآیند تولید نمونه‌های آزمایشی (لوله‌های اکسترود شده و ورق‌های قالب‌گیری فشرده) به طور قابل‌توجهی بر عملکرد به‌دست‌آمده برای مواد ویسکوالاستیک تحت شرایط کاری تأثیر می‌گذارد.
هنگام تجزیه و تحلیل نتایج مختلف، مشخص شد که همبستگی مشخصی بین زمان‌های شکست در هر دو الگوی بارگذاری ثابت و نوسان وجود دارد و علاوه بر این، خستگی می‌تواند به عنوان یک عامل تسریع‌کننده شکست شکننده استفاده شود که معمولاً در بازه طولانی‌مدت و در شرایط کم رخ می‌دهد.
سطوح بار فرآیند تولید نمونه‌های آزمایش (لوله‌های اکسترود شده و ورق‌های قالب‌گیری فشرده) به طور قابل‌توجهی بر عملکرد به‌دست‌آمده برای مواد ویسکوالاستیک تحت شرایط کاری تأثیر می‌گذارد.
هنگام تجزیه و تحلیل نتایج مختلف، مشخص شد که همبستگی مشخصی بین زمان‌های شکست در هر دو الگوی بارگذاری ثابت و نوسان وجود دارد و علاوه بر این، خستگی می‌تواند به عنوان یک عامل تسریع‌کننده شکست شکننده استفاده شود که معمولاً در بازه طولانی‌مدت و در شرایط کم رخ می‌دهد.
