پوشیدن دمپایی صندل مشکی موجب افزایش اشتها می شود

دمپایی صندل مشکی نوعی کفش باز است که از زیره‌ای تشکیل می‌شود که به وسیله تسمه‌هایی که روی پا و اطراف مچ پا قرار می‌گیرد به پای فرد پوشنده می‌رسد.

دمپایی صندل ها می توانند پاشنه هم داشته باشند در حالی که تمایز بین دمپایی صندل و سایر انواع کفش گاهی اوقات ممکن است مبهم باشد مانند مورد هواراچ کفش های چرمی بافته شده که در مکزیک دیده می شود و پمپ های انگشتی درک رایج این است که یک صندل تمام یا بیشتر موارد را ترک می کند.

پا در معرض افراد ممکن است به دلایل مختلفی استفاده از دمپایی صندل را انتخاب کنند، از جمله راحتی در هوای گرم، اقتصادی بودن صندل ها به مواد کمتری نسبت به کفش نیاز دارند و معمولاً ساخت آن آسان تر است و به عنوان یک انتخاب مد.

معمولاً افراد در مناطق گرمتر یا در فصل های گرم سال دمپایی صندل می پوشند تا پاهای خود را خنک و خشک نگه دارند خطر ابتلا به پای ورزشکاران کمتر از کفش های بسته است و پوشیدن دمپایی صندل ممکن است بخشی از رژیم درمانی برای چنین عفونتی باشد.

مصریان باستان دمپایی صندل هایی از برگ درخت خرما و پاپیروس می پوشیدند آنها گاهی اوقات روی پای مجسمه های مصری و در نقش برجسته ها قابل مشاهده هستند که توسط دمپایی صندل داران حمل می شوند به گفته هرودوت، صندل های پاپیروس بخشی از لباس مورد نیاز و مشخص کاهنان مصری بود.

در یونان باستان دمپایی صندل رایج ترین نوع کفشی بود که زنان می پوشیدند و بیشتر وقت خود را در خانه می گذراندند دمپایی صندل های یونانی دارای تعداد زیادی تسمه بودند که با آنها به طور ایمن به پا می چسبیدند. رویه صندل ها معمولاً از چرم رنگی بود.

کف پاها از پوست گاو، حتی با کیفیت بهتر و از چندین لایه ساخته شده بود در روم باستان ساکنان چکمه ها و دمپایی صندل های خود را با طرح های استادانه تراشیده می کردند.